یک سال از زمانی که گوگل اندروید 11 (Android 11) را منتشر کرد می‌گذرد و حالا باید بدانید این اتفاق یعنی چه!!!. درست حدس زدید اندروید 12 (Android 12) عرضه شده است. البته این انتشار فعلاً روی کاغذ رخ داده زیرا در دسترس قرار گرفتن این سیستم عامل حتی برای گوشی‌های پیکسل (Pixel) گوگل نیز مدتی طول خواهد کشید. به جای اینکه کمپانی مالک اندروید از شیوه بسیار خسته‌کننده و عجیب اسامی شیرینی و میوه برای نامگذاری این پلتفرم بهره ببرد، سعی کرده در نسخه تازه این سیستم عامل امکانات جذابی قرار دهد که در واقع بیش از آن چیزی است که انتظارش را می‌کشیدیم. حالا امروز در تبلت‌فون به صورت تخصصی اندروید 12 را بررسی کرده‌ایم که ببینیم چه ویژگی‌ها و قابلیت‌های جدیدی در آن وجود دارد؛ امکاناتی که به زودی بعضی از آنها به گوشی‌های پیکسل گوگل می‌آیند و احتمالاً برخی از آنها نهایتاً حضورشان در Android 12 رسمی می‌گردد.
درست مانند نسخه‌های پیشین خود، اندروید 12 هم با تغییرات گسترده‌ای روبه‌رو شده و پیشرفت کرده است. ورژن‌هایی از آن مخصوص توسعه‌دهندگان منتشر شده‌اند تا در نهایت نسخه‌های بتا عمومی آن عرضه شوند و اینک زمان انتشار نسخه نهایی رسیده است. در حالی که اندروید 11 ویژگی‌های به خصوص و قابل ذکری را ارائه نکرد ولی اندروید 12 با بازطراحی گسترده‌ای در طی چند سال اخیر روبه‌رو شده به طوری که در آن شاهد یک پارادایم ظاهری در بخش رابط کاربری هستیم. در واقع موتور مربوط به طراحی تم، عناصر رابط کاربری را با توجه به تصویر پس‌زمینه‌ای که انتخاب شده، تطبیق می‌دهد.
این فرآیند نوعی خود شخصی‌سازی شوندگی است که قطعاً ما نیز پس از مقدمه در مورد آن صحبت خواهیم کرد. اما این همه امکانات اندروید 12 نیست چرا که گوگل ویژگی‌های دیگری را هم در این سیستم عامل گنجانده است. انیمیشن‌ها عوض شده‌اند تا روان‌تر گردند، حرکت روی صفحه نمایش با سرعت بیشتری انجام می‌شود، ویژگی امنیتی Privacy Dashboard ارائه شده است، نشانگرهای استفاده گوشی از میکروفون و دوربین قابل مشاهده هستند، قابلیت ارسال اطلاعات موقعیت مکانی تقریبی به وجود آمده و طبیعتاً نوار اعلانات بازطراحی شده است. البته مورد آخر تقریباً یک اتفاق قابل‌پیش‌بینی بود زیرا در همه نسخه‌های اندروید منتظر یک چنین چیزی هستیم. این‌بار اما، دکمه‌ها و گزینه‌های موجود در بخش تنظیمات سریع با دگرگونی‌های گسترده‌ای روبه‌رو شده‌اند.
توجه داشته باشید امکاناتی که در این مقاله نقد و بررسی تخصصی در مورد آنها صحبت می‌کنیم، فقط برای گوشی‌های پیکسل گوگل عرضه شده‌اند بنابراین همچون سنوات گذشته، بستگی به سازندگان دستگاه‌های اندرویدی دارد که می‌خواهند همه آنها را به محصولاتشان بیاورند یا بخشی از آنها را ارائه خواهند کرد. با این اوصاف، در حالی که برای توضیح دادن و معرفی این قابلیت‌ها مشتاق هستیم اما نمی‌دانیم چه تعداد از آنها نهایتاً به گوشی‌هایی می‌آیند که توسط گوگل تولید نشده‌اند. واقعیت آن است که این اتفاق همزمان با انتشار هر نسخه اندروید رخ داده به همین دلیل دیگر به آن اشاره نمی‌کنیم تا انتظارات شما را از شرکت سازنده گوشی‌تان بالا نبریم.
مانند گذشته، پوسته‌های نرم‌افزاری اندروید، ساده و دست‌نخورده باقی می‌مانند تا در نهایت برخی از این ویژگی‌ها را دریافت کنند و امکانات سنگین‌تر هم خیلی بعید خواهند بود که به دست کاربر نهایی برسد. با ذکر این نکته، اتفاقات تازه‌ای که در اندروید 12 رخ می‌دهند، حداقل روی کاغذ، بلافاصله پس از عرضه این سیستم عامل، به دست کسانی می‌رسند که تلفن همراهشان را آپدیت کرده‌اند.
فکر می‌کنیم این مقدار مقدمه کافی است بنابراین شما را دعوت می‌کنیم تا ادامه این مقاله را بخوانید تا با ویژگی‌های جدید اندروید 12 آشنا شوید.
ویژگی‌های جدید؛ از ویژگی‌های ظاهری تا ویژگی‌های شخصی‌سازی
تم‌های اتوماتیک و زبان طراحی Material You
مدت طولانی است که اکثر پوسته‌های نرم‌افزاری سیستم عامل اندروید از تم‌ها پشتیبانی می‌کنند و نحوه مدیریت این ویژگی نیز در همه آنها تقریباً برابر است. برای مثال، در تمامی رابط‌های کاربری یک فروشگاه مخصوص تم وجود دارد که به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد تولیدات خود را در آنجا بارگذاری نمایند و کاربران بتوانند آنها را دانلود و نصب کنند. برای کسانی که به گشت‌وگذار در مارکت‌های مختلف علاقه‌مندند این یک فرآیند طبیعی است اما اگر کسی می‌خواهد بدون زحمت خاصی گوشی‌اش را شخصی‌سازی کند چه باید کرد؟ و یا اگر کسی خواست به صورت اتوماتیک تلفن همراهش را سفارشی‌سازی نماید، تکلیفش چیست؟.
این دقیقاً همان کاری است که گوگل با اندروید 12 انجام داده است. این پلتفرم از ویژگی تعمیم‌دهی رنگ‌ها بهره می‌برد تا رنگ غالب را مشخص کرده و آن را بر تصویر پس‌زمینه فعلی اعمال کند و سپس با استفاده از سایر رنگ‌های مشابه، یک تم شخصی‌سازی شده را به طور اتوماتیک می‌سازد. این شیوه به طور تمام و کمال رنگ سرتاسر سیستم عامل، ویجت‌ها و هر آنچه در سیستم نرم‌افزاری (مانند نوار اعلانات، صفحه قفل نمایشگر، پنجره تعیین میزان ولوم صدا، برنامک‌ها، لانچر، منوی تنظیمات و . . .) وجود دارد را تغییر می‌دهد.
در واقع این یک ایده سرراست و قابل فهم است ولی مطمئناً می‌بایست در پشت پرده اتفاقات زیادی رخ داده و انرژی فوق‌العاده‌ای صرف شود تا چیزی که در ظاهر می‌بینیم بی‌عیب و نقص باشد. گوگل برای این شیوه سفارشی‌سازی و زبان طراحی نهایی، یک اسم جدید به نام Material You ابداع کرده است.
خیلی ساده است که بفهمیم منشأ این زبان طراحی کجا بوده است. Material Design چندین سال پیش توسط گوگل برای اندروید معرفی شد و از آن زمان تاکنون با تغییرات عمده‌ای روبه‌رو شده است. با Material You، تمرکز اصلی روی شخصی‌سازی خودکار خواهد بود که در پاراگراف‌های قبل در موردش حرف زدیم. البته مشخصاً هر آنچه که رخ می‌دهد را توضیح ندادیم زیرا گوگل به شکل کاملاً ماهرانه‌ای فونت، آیتم‌های موجود در منوها و . . . را تغییر داده تا ظاهر سیستم عاملش را مدرن جلوه دهد و خوشبختانه خیلی خوب هم جواب داده است. با این اوصاف، به جرأت می‌توانیم بگوییم که اندروید 12 با فاصله نسبت به دیگر نسخه‌ها خوش‌قیافه‌ترین نسخه اندروید تا به امروز می‌باشد.
تغییرات دستی
با کمی جستجوی عمیق‌تر می‌توان فهمید که اگرچه قرار است همه چیز به صورت خودکار انجام شود ولی به صورت دستی هم امکان اعمال تغییرات وجود دارد. در واقع یک بخش در تنظیمات به نام تصویر پس‌زمینه و الگو (Wallpaper & Style) به چشم می‌خورد که با همان هدفی که گفتیم، ایجاد شده است. شما می‌توانید از اینجا والپیپر را عوض کنید به طوری که اگر دکمه مربوطه را زدید، به رابط کاربری اپلیکیشن Wallpaper گوگل ارجاع داده خواهید شد که به طور تمام و کمال با تنظیمات همگام‌سازی شده است. این برنامه دسته‌بندی‌های متعددی دارد که درون آنها تصاویر پس‌زمینه زیادی هست که می‌توان یکی از آنها را برگزید. در این میان، امکان لمس آیکون موجود در بالا سمت راست صفحه نمایش فراهم شده تا با استفاده از آن در میان دسته‌بندی‌های مختلف به جستجو بپردازید. این کار باعث می‌گردد که خودِ گوشی به صورت روزانه به یک تصویر پس‌زمینه جدید سوئیچ کند.
گزینه پیش‌فرض برای رنگ‌ها Wallpaper Colors است که همان کاری را می‌کند که در بالا توضیح دادیم اما شما این امکان را نیز دارید تا سراغ آپشن Basic Colors بروید و یکی از چهار گزینه را برگزینید. رنگی که انتخاب می‌کنید، به رنگ اصلی تم ساخته شده تبدیل خواهد شد. Wallpaper Colors می‌تواند با توجه به تصویر انتخاب شده، در زیرمجموعه خود یک تا چهار مجموعه رنگی داشته باشد ولی چنان‌چه آپشن‌های بیشتری در دسترس‌تان قرار گرفت، می‌توانید به سرعت به آن سوئیچ کنید تا دیگر نیازی به رفتن به بخش Basic Colors نباشد.
در نهایت، در این بخش گزینه آیکون‌های دارای تم (Themed icons) را خواهید داشت که روی آن هنوز برچسب بتا (آزمایشی) خورده است. این آپشن سعی می‌کند با توجه به تم فعلی، آیکون‌های شخصی‌سازی شده‌ای را در لحظه بسازد که البته درصد موفقیت آن همیشه یکسان نخواهد بود. خیلی خلاصه بگوییم که برچسب بتا به طور کاملاً جدی به این گزینه چسبیده است ولی امیدواریم این بخش به مرور زمان به چیزی تبدیل شود که بهتر و با آیکون‌های بیشتری کار می‌کند. به دلیل اینکه بسته‌های مربوط به آیکون‌ها تحت کنترل سیستم شخصی‌سازی گوگل نیستند، حدس می‌زنیم که این ویژگی تازه عرضه شده جذابیت ویژه‌ای داشته باشد. در شرایط فعلی، اگر از Themed icons استفاده کنید، همان کاری انجام می‌شود که روی گزینه توضیح داده شده ولی فعلاً بر روی برخی از آیکون‌ها تأثیر می‌گذارد. در حال حاضر به نظر می‌رسد که تنها نرم‌افزارهای ساخت گوگل با این قابلیت سازگار هستند.
این اپلیکیشن‌ها همگی یک رنگ خواهند داشت ولی اگر آیکونی تغییر نکرد، شاهد یک خلأ بسیار بزرگ خواهیم بود. چنان‌چه این اتفاق رخ دهد، یک ظاهر عجیب و غریب در گوشی‌تان به وجود خواهد آمد مگر آنکه خیلی خوش‌شانس باشید که فقط از نرم‌افزارهایی استفاده نمایید که تنها آیکون‌های دارای تم دارند. اگر خودتان را در این شرایط پیدا کردید، نمی‌دانیم زیبایی این آیکون‌ها را چگونه باید توصیف کنیم.
در سمت دیگر، یک گزینه تم تیره (Dark Theme) در دسترس قرار گرفته که تم سیستم عامل را خودبه‌خود تغییر می‌دهد تا با توجه به انتخاب کاربران، پس‌زمینه تیره یا روشن گردد. این ویژگی به صورت کاملاً گیج‌کننده‌ای در سه قسمت مختلف از منوی تنظیمات مشاهده می‌شود: پس‌زمینه و الگو (Wallpaper & Style)، صفحه نمایش (Display) و دستیابی (Accessibility). در حالی که در مورد اول تنها می‌توانید آن را خاموش یا روشن کنید، در دو مورد بعد امکان زمان‌بندی آن فراهم خواهد بود. واقعیت آن است که این تکرار بیش از حد یک آپشن، برای گوگل افراطی است.
اپلیکیشن‌های دارای تم
تم‌گذاری خودکار در اندروید 12 فراتر از قسمت‌هایی نظیر نوار اعلانات و منوی تنظیمات رفته است. نرم‌افزارهای ساخت گوگل به تدریج آپدیت شده‌اند تا با تم‌های اتوماتیک سازگار گردند که البته ظاهرشان با توجه به نوع برنامه می‌تواند جذابیت بیشتر یا کمتری داشته باشد. قطعاً شما هم وقتی تصویر پس‌زمینه جدیدی اعمال می‌شود تا با تم سیستم هماهنگ گردد، از ظاهر کیبورد گوگل موسوم به Gboard لذت خواهید برد.
با این وجود، سایر نرم‌افزارهای گوگل نظیر جیمیل، یادداشت‌برداری کیپ، تقویم، میت، درایو، Docs، Sheets، Slides، ماشین حساب، ساعت، کروم، لنز، مخاطبین، دوربین و Messages هم از این قابلیت پشتیبانی می‌کنند. حدس می‌زنیم که باید زمان بیشتری بگذرد تا گوگل همه اپلیکیشن‌هایش را آپدیت کند تا با این سیستم تم‌گذاری سازگار گردند.
بدون شک این شیوه اعمال تم باعث می‌شود که ظاهر یکسان و یکپارچهای در سرتاسر سیستم عامل و اپلیکیشن‌های ساخت گوگل به وجود بیاید که قطعاً قابل‌تحسین می‌باشد. البته بهره‌مندی از این قابلیت یک سری عوارض جانبی هم دارد که ظاهر عجیب و غریب نرم‌افزارهای متفرقه، مهمترین آنها خواهد بود.
توسعه‌دهندگان اپلیکیشن‌ها می‌توانند با سیستم تم‌گذاری خودکار کار کنند تا رنگ استفاده شده را استخراج و آن را در محصول خودشان اعمال نمایند. در حالی که گوگل بدون شک نحوه کارایی این شیوه را به برنامه‌سازان آموزش خواهد داد ولی حدس می‌زنیم که حداقل چند هفته یا چند ماه طول می‌کشد تا بتوانید ببینید همه برنامه‌ها با والپیپرهای جدید سازگار شده و هر بار که اجرا می‌شوند، تغییر کرده‌اند.
به نظر می‌رسد این ایده گوگل است زیرا علی‌رغم اینکه تمامی ملزومات مورد نیاز سازندگان نرم‌افزارهای متفرقه برای ساخت چنین برنامه‌هایی در دسترس قرار گرفته‌اند ولی بعید می‌دانیم این قابلیت اصلاً رنگ و بوی واقعیت به خود بگیرد به خصوص آنکه تم‌گذاری اتوماتیک زبان طراحی Material You اندروید 12 هیچگاه به پوسته‌های نرم‌افزاری ساخته شده توسط شرکت‌های عمده و بزرگ گوشی نیامده است.
با این اوصاف، اگر کسی با این ویژگی همراه نشود، هدف اصلی توسعه یک زبان طراحی متحدالشکل گم خواهد شد چرا که بر اساس یک قانون نانوشته، هر چه اپلیکیشن‌های بیشتری از این سیستم بهره ببرند، اپلیکیشن‌های دارای ظاهر عجیب و غریب کمتر خواهند شد. شاید هم این رویه‌ای که گوگل اتخاذ کرده نوعی اجبار توسعه‌دهندگان برای استفاده از این سیستم می‌باشد. با این حال، گوگل تاکنون و قبل از Material Design این شیوه را امتحان کرده و تا به امروز نتوانسته توسعه‌دهندگان را متقاعد کند که از یک زبان طراحی یکسان استفاده نمایند. شاید هم این‌بار نتیجه‌بخش باشد و شاید هم اصلاً نتیجه‌بخش نباشد؛ کسی چه می‌داند!!!.
در سمت دیگر، وقتی صحبت از نرم‌افزارهای ساخت خودِ گوگل می‌شود، همه چیز ظاهر یکسان و یکپارچهای دارد و این ظاهر یکسان نیز تنها شامل هاله رنگی مشابه تصویر پس‌زمینه در برنامه‌ها نمی‌شود. با این توضیحات، Material You انقلاب جدید گوگل در زمینه طراحی یک زبان تازه است که حالا دارد به قله‌های پختگی و بلوغ می‌رسد.
مشخصاً از نظر ظاهری، برخی از اپلیکیشن‌ها بیش از سایرین تحت تأثیر قرار خواهد گرفت. حتی اگر شما نیز مجموعه نرم‌افزارهای گوگل را در گوشی‌تان اجرا می‌کنید و گوشی‌تان نیز پیکسل با سیستم عامل اندروید 12 نیست، می‌توانید اثراتی از زبان طراحی Material You را در برخی از قسمت‌ها ببینید فقط با این تفاوت که بعضی از رنگ‌ها به یکدیگر ربطی ندارند.
دکمه فعالیت شناور دیگر گرد نیست و حالا شبیه دایره شده است که هاله رنگی در اطراف آن به چشم می‌خورد. همین اتفاق برای دکمه‌های موجود در نوار پایینی هم رخ داده زیرا بر خلاف گذشته که رنگشان تغییر می‌کرد تا به ما بگویند در کدام قسمت حضور داریم، حالا دیگر رنگشان هم تغییر نکرده است. به جای این اتفاق، آیکون انتخاب شده با یک بیضی رنگی و گرد احاطه شده است. در واقع دکمه‌های بیضی شکل حکم مستطیل دکمه‌های مستطیل شکل سابق را دارند. برای مثال، در اپلیکیشن جیمیل گوگل، دکمه نوشتن ایمیل جدید در قالب یک دکمه شناور بیضی پدیدار شده و ظاهر نوار جستجوی بالایی هم تغییر کرده است.
ویجت‌ها
ویجت‌ها هم می‌توانند از سیستم تم‌گذاری اتوماتیک بهره ببرند و حالا بار دیگر این اتفاق برای ویجت‌های ساخت گوگل زودتر رخ خواهد داد. API مخصوص برنامک‌ها برای اندروید 12 بهبود یافته و این یعنی شما می‌توانید بدون دخالت هرگونه مزاحمی، با دکمه‌های گوناگون و بخش‌های موجود ارتباط برقرار نمایید. در واقع این اتفاق سبب خواهد شد تم‌گذاری در برنامک‌ها بسیار روان صورت پذیرد.
انتخاب‌کننده ویجت، برای ویجت‌های مختلف پیش‌نمایش‌های واکنش‌گرایانه‌ای پخش می‌کند. API جدید هم از سیستم تعیین رنگ پویا پشتیبانی خواهد کرد زیرا با موتور تم‌گذاری Material You هماهنگ شده و به برنامک‌ها اجازه می‌دهد خودشان را با تصویر پس‌زمینه سازگار نمایند.
گوگل با بهره‌گیری از ویژگی‌های ظاهری زبان طراحی Material You، چندین ویجت برای اپلیکیشن‌هایش تولید کرده که همه آنها از نظر ظاهری یکسان هستند و رنگ مشابهی نیز دارند. لازم به ذکر است که گوشه‌های همه آنها گرد می‌باشد.
شاید جذاب‌ترین موارد، ویجت‌های مربوط به مکالمات گوگل از برنامه‌ای نظیر Messages خواهد بود. این برنامک‌ها هر گفتگو را به هوم اسکرین پین می‌کند تا هیچ مکالمه‌ای از دست نرود. به علاوه، شما می‌توانید از این طریق تماس‌های از دست رفته و تولدهای عزیزانتان را به خاطر بیاورید.
تنظیمات سریع بازطراحی شده و نوار اعلانات
اگر نوار اعلانات در نسخه‌ای از اندروید تغییر نکند، نمی‌توانیم آن نسخه را اندروید جدیدی بدانیم. به نظر شما این‌گونه نیست؟. شاید در نگاه اول این جمله بیشتر شبیه یک فرضیه باشد ولی کاملاً بر اساس یک حقیقت گفته شده است. فقط کافی است ببینید که در اندروید 12 ظاهر نوار اعلانات تغییر کرده است. آیا از این اتفاق شگفت‌زده شدید؟. باید بگوییم که طبق قانون گفته شده، نباید شگفت‌زده شوید.
چیز شگفت‌انگیزتر آن است که اینک بخش‌های مستطیل یا بیضی شکل تنظیمات سریع هم این‌بار عوض شده‌اند و دکمه‌های Google Pay و Home Controls نیز در اینجا حضور یافته‌اند تا از منوی پاور حذف شده باشند. لازم به ذکر است که این دو دکمه سال گذشته و همراه با اندروید 11 به منوی پاور اضافه شدند تا در آن زمان یک ویژگی بزرگ به حساب بیایند و اینک به نوار اعلانات آمده‌اند. گوگل می‌دانست که برای دستیابی به دستیار دیجیتالی به یک روش سریع‌تر نیاز داریم. خوشبختانه حالا می‌توانید با فشردن طولانی مدت دکمه پاور، گوگل اسیستنت را اجرا نمایید. البته توجه داشته باشید که بهره‌مندی از این قابلیت کاملاً اختیاری است بنابراین اگر تنظیمات مربوطه را عوض نکنید، شاهد همان منوی پاور معمولی خواهید بود.
بخش‌های تنظیمات سریع یا بهتر بگوییم کاشی‌ها حالا بزرگتر شده‌اند به همین دلیل وقتی یک بار نوار اعلانات را به سمت پایین می‌کشید، چهار عدد از آنها را خواهید دید. شاید این شیوه طراحی زیباتر باشد ولی از نظر کارایی نسبت به چیزی که در گذشته وجود داشت، یک قدم رو به عقب به شمار می‌رود. حتی وقتی تنظیمات سریع را به طور تمام و کمال نیز اجرا می‌کنید (با دو بار کشیدن انگشت به سمت پایین)، شاهد هشت دکمه خواهید بود که زیاد نیست. برای اینکه عدم کارایی این قابلیت را متوجه شوید، فقط کافی است به پوسته‌های نرم‌افزاری سایر شرکت‌های سازنده گوشی که با یک بار کشیدن انگشت به سمت پایین شش دکمه تنظیمات سریع نمایش داده می‌شوند، توجه کنید. به هر حال، دوست داشتن یا دوست نداشتن این قسمت سلیقه‌ای خواهد بود.
یک نکته جدید اینکه دکمه مربوط به وای‌فای (Wi-Fi) حالا اینترنت (Internet) نامگذاری شده تا تنظیمات مربوط به اینترنت وای‌فای و داده بسته‌ای را تجمیع کرده باشد. به خاطر اینکه دکمه‌ها بزرگ هستند، می‌توان در سمت چپ متن آنها یک آیکون افزود بنابراین این دکمه اینک به شما می‌گوید که به چه چیزی وصل شده‌اید. لازم به ذکر است که وقتی نوار تنظیمات سریع را گسترده‌تر کردید، اسامی شبکه وای‌فای که به آن متصل هستید، نمایش داده می‌شود. ضربه زدن روی یکی از دکمه‌ها، منوی مربوط به اینترنت را در پایین صفحه نمایان خواهد ساخت تا از آنجا بتوانید به سرعت به یک وای‌فای دیگر وصل شوید و یا وای‌فای یا اینترنت داده بسته‌ای را روشن یا خاموش کنید.
خودِ نوار اعلانات هم گوشه‌های گرد متفاوتی دریافت کرده و توجه کردن به دسته‌بندی نوتیفیکیشن‌ها نیز به خاطر طراحی جدید، آسان‌تر شده است. به علاوه، فرض کنید که می‌خواهید اعلانات یکی از مکالماتتان را اولویت‌دار تعیین کنید. در این حالت، لانچر پیکسل یک سؤال نمایش خواهد داد و از شما خواهد پرسید که آیا دوست دارید ویجت آن گفتگو و مخاطب را به هوم اسکرین بیفزایید یا خیر؟. علاوه بر این، اپلیکیشن‌ها اینک می‌توانند تصاویر انیمیشنی را در اعلانات نمایش دهند. ضمن اینکه در زمانی که دارید از اعلانات به یک پیام پاسخ می‌دهید، امکان ارسال عکس را هم خواهید داشت.
قفل صفحه و صفحه نمایش همیشه روشن (AoD)
برگه قفل صفحه نمایش به خاطر زبان طراحی جدید گوگل نیز تغییر کرده ولی کارایی آن فرقی نکرده است. تغییر اصلی این است که وقتی اعلانی دریافت نکرده‌اید، یک ساعت بسیار بزرگ خواهید دید تا در زمانی که نوتیفیکیشنی به دستتان رسید، این ساعت کوچکتر گردد. مطمئناً این یک روش ناب و بروز برای آگاهی از اعلانات تازه می‌باشد.
آن ساعت بزرگ در برگه صفحه نمایش همیشه روشن (AoD) نیز قابل مشاهده است بنابراین هیچ‌وقت از اینکه چیز خاصی به دستتان رسیده یا خیر غافل نخواهید شد.
در بالای ساعت، روز هفته و اطلاعات مربوط به تاریخ به همراه وضعیت جوی و دمای هوا را مشاهده خواهید کرد. در قسمت مرکزی پایین AoD نیز انرژی باقی مانده در باتری را خواهید دید. بنا به دلایلی، این نشانگر در برگه قفل صفحه نمایش حذف می‌شود و حتی در نوار اعلانات نیز حضور ندارد.
سایر ویژگی‌های جدید
سرچ داخلی در منوی کشویی اپلیکیشن‌ها در لانچر پیکسل
لانچر پیکسل یک نوار جستجوگر داخلی در منوی کشویی اپلیکیشن‌ها دریافت کرده است. این نوار جستجو دیگر میان اسامی برنامه‌ها سرچ نمی‌کند. البته همچنان می‌تواند نرم‌افزارها را بیابد ولی از این پس کلمه تایپ شده را در میان مخاطبان، اعلانات، نکات راهنما، ویجت‌ها، میانبرها و حتی تنظیمات سرچ خواهد کرد. علاوه بر این، برای برخی از اپلیکیشن‌ها می‌توانید به بعضی از ویژگی‌های زیرمجموعه آنها دسترسی داشته باشد. مثلاً، فقط کافی است به دنبال دوربین بگردید تا هم نرم‌افزار را اجرا کنید و هم به سرعت فیلم ضبط نمایید یا عکس سلفی بگیرید.
همه این اتفاقات به خاطر یک API جدید تحت عنوان AppSearch امکان‌پذیر شده‌اند. این یک API آفلاین درون دستگاهی است که توسعه‌دهندگان نرم‌افزارهای متفرقه هم می‌توانند از آن سود ببرند. به علاوه، یک نوار Search on Google وجود دارد که می‌توانید با ضربه زدن روی آن به دنبال چیزهایی بگردید که در گوشی‌تان یافت نمی‌شوند. مطمئناً این نوار جستجو سبب افزایش کارایی منوی کشویی اپلیکیشن‌ها می‌گردد هرچند شاید خیلی‌ها اصلاً ندانند که چنین قابلیتی هست.
درست است که در این نوار نوشته شده “در گوشی خود و هر جای دیگر سرچ کنید” ولی این پیام راهنما خیلی اوقات مورد غفلت واقع می‌شود. حالا این سؤال پیش می‌آید که چرا نوار جستجوگر گوگل در هوم اسکرین این کار را انجام نمی‌دهد و فقط نتایج جستجوی موجود در اینترنت را پخش خواهد کرد. با این اوصاف، در لانچر پیکسل دو نوار جستجو وجود دارد که هر کدام یک کار متفاوت انجام می‌دهند بنابراین این اتفاق کمی گیج‌کننده و آزاردهنده است. از طرفی، حتی اگر هر کدام از این نوارها یک کار انجام می‌دادند، چه‌بسا خیلی از افراد آنها را تکراری و بلا استفاده تلقی می‌کردند.
شاید یک راه‌حل مناسب این باشد که کارایی این دو نوار جستجو یکی شود. این یعنی امکانی به وجود بیاید که یکی از آنها حفظ گردد و بتواند هم در گوشی و هم در اینترنت به جستجو بپردازد. به نظر می‌رسد این یک راهکار منطقی و معقولانه به شمار می‌رود چرا که ذهن کاربر را هم بیش از این درگیر نخواهد کرد. امیدواریم این اتفاق همزمان با عرضه اندروید 13 رخ دهد. بر این اساس، باید تا آن زمان با این دو نوار جستجوی تکراری کنار بیاییم. البته این به معنای عدم رضایت ما از نوار جستجوی منوی کشویی اپلیکیشن‌ها نیست زیرا کارایی این نوار بسیار زیاد است. فقط می‌خواهیم بگوییم که اگر سرچ کردن در گوگل با دردسر کمتری انجام می‌شد، بهتر می‌بود.
کپی کردن لینک‌ها، اشتراک‌گذاری وای‌فای و غیرفعالسازی اپلیکیشن‌ها
در برگه اپلیکیشن‌های اخیر (Recents)، وقتی تمرکز روی نرم‌افزاری است که URL دارد (مانند کروم یا هر مرورگر دیگری)، مشخصاً یک دکمه کوچک در سمت راست پنجره مربوط به آن برنامه وجود خواهد داشت. با ضربه زدن روی این دکمه می‌توانید به سرعت یک URL را کپی کرده و یا آن را به اشتراک بگذارید. ضمناً، چنان‌چه در آن چیزی که دارید می‌بینید عکس یا ویدیویی قرار دارد، می‌توانید روی آن ضربه بزنید تا امکان اشتراک‌گذاری آن هم فراهم شود.
شما قادر خواهید بود با رفتن به تنظیمات و سپس تنظیمات وای‌فای و بعد انتخاب شبکه و در نهایت برگزیدن گزینه اشتراک‌گذاری (Share)، اسم و پسورد یک شبکه وای‌فای را با کسی که در نزدیکی‌تان حضور دارد، به اشتراک بگذارید.
فرستادن نرم‌افزارها به حالت آماده‌باش ویژگی جدیدی است که اسمش نشان می‌دهد چه کاری انجام خواهد داد. این قابلیت برنامه‌هایی را به حالت آماده‌باش یا غیرفعال موقتی می‌فرستد که چندین ماه می‌شود که استفاده نشده‌اند تا با این ترفند حافظه داخلی کمتری اشغال گردد. با این کار، مجوزهای مربوط به این اپلیکیشن‌ها هم به حالت اولیه بازمی‌گردند. شما می‌توانید به صورت دستی یک برنامه را به حالت غیرفعال موقتی ببرید یا اجازه دهید پس از گذشت مدتی طولانی از زمان استفاده کردن از نرم‌افزار، خودِ سیستم این کار را به انجام برساند. ضمن اینکه، با اجرا کردن دوباره یک برنامه، می‌توانید آن را از حالت غیرفعال موقتی خاموش نمایید. دیگر روش این کار هم رفتن به تنظیمات و روشن یا خاموش کردن گزینه هایبرنیشن به صورت دستی می‌باشد.
حالت بسیار کم نور، ذره‌بین پنجره و چرخش خودکار جدید
اگر یک وقتی خواستید از گوشی خود در اتاقی بسیار تاریک استفاده کنید و فکر کردید که نور صفحه نمایش آن حتی در کمترین مقدار خودش هم زیاد است، بد نیست بدانید که گوگل ویژگی در اندروید 12 گنجانده که مطمئناً به کارتان خواهد آمد. این قابلیت که حالت بسیار کم نور (Extra Dim) نامیده می‌شود، دکمه بخصوصی در نوار تنظیمات سریع دارد که به شما اجازه می‌دهد نور نمایشگر را از کمترین مقدار خودش هم کمتر کنید. ضربه زدن روی این دکمه آن را فعال و دوباره ضربه زدن آن را غیرفعال می‌کند. همچنین، امکان پیدا کردن این ویژگی در بخش دستیابی (Accessibility) تنظیمات هم فراهم است.
اگر انگشت خود را برای مدت طولانی روی دکمه حالت بسیار کم نور بگذارید، یک اسلایدر تنظیم شدت نور و یک گزینه روشن یا خاموش شدن آن پس از ری‌استارت شدن گوشی را خواهید دید. حتی می‌توانید برای آن میانبر فعالسازی بسازید. برای انجام این کار، می‌بایست هر دو دکمه کاهش و افزایش صدا را فشار داده و نگه دارید. به عقیده خیلی از افراد، این قابلیت بسیار کاربردی است و امیدواریم سایر شرکت‌های سازنده گوشی‌های اندرویدی نیز چنین چیزی را در محصولاتشان قرار دهند زیرا اخیراً خیلی از موبایل‌ها که صفحه نمایش OLED داشته‌اند آن‌قدری که انتظار داشته‌ایم تاریک نشده‌اند حال آنکه فکر می‌کردیم تاریک‌تر باشند. به هر ترتیب، این آپشن مشکلی که گفتیم را حل کرده است.
یک ویژگی دیگر مربوط به نمایشگر، ذره‌بین است که به شما اجازه می‌دهد روی یک بخش از صفحه نمایش زوم کنید و سایر محتواها همان اندازه معمولی خود را حفظ نمایند. در واقع این همان چیزی است که انتظار می‌رود یک ذره‌بین انجام دهد.
اندروید 12 ویژگی چرخش صفحه نمایش جدیدی دارد زیرا دیگر صرفاً آپشنی برای خاموش یا روشن کردن آن نخواهد بود بلکه گزینه‌ای خواهد داشت که از طریق آن چهره شما نیز شناسایی گردد.
چنان‌چه این گزینه را روشن کردید، خودِ موبایل از دوربین سلفی استفاده خواهد کرد تا دقت چرخش را بالا ببرد. مهمترین جایی که این ویژگی را به کار خواهید برد، زمانی است که در تخت خواب دراز کشیده‌اید و تلفن همراهتان را به پهلو گرفته‌اید. بدون این قابلیت، اندروید فکر خواهد کرد که قصد دارید تصویر در حالت افقی بچرخد ولی با این قابلیت، دیگر چنین اتفاقی نخواهد افتاد و چهره شما را در همان شکل عمودی شناسایی خواهد نمود.
کمپانی مالک اندروید می‌گوید که توجه داشته باشید که تصاویر چهره شما که در این حالت شناسایی شده‌اند، هیچگاه ذخیره و یا برای گوگل ارسال نمی‌گردند. اگر فکر می‌کنید که قبلاً در این‌باره چنین چیزی شنیده‌اید، اشتباه نمی‌کنید زیرا برخی از پوسته‌های نرم‌افزاری اندرویدی چنین قابلیتی را به محصولاتشان افزوده بودند اما حالا این ویژگی به صورت پیش‌فرض در خودِ اندروید گنجانده شده است.
اسکرین‌شات‌های اسکرولی و بهبود حالت تصویر در تصویر (PiP)
یکی دیگر از ویژگی‌هایی که سایر رابط‌های کاربری مبتنی بر اندروید سال‌هاست به آن مجهز شده‌اند و نسخه خام این سیستم عامل از آن بی‌بهره بوده، اسکرین‌شات‌های اسکرولی یا ممتد می‌باشد. پس از چندین شروع ناموفق در ورژن‌های بتا، این قابلیت بالأخره به نسخه نهایی اندروید آمده است. این ویژگی همان کاری را انجام می‌دهد که انتظار داریم. این یعنی وقتی اسکرین شات می‌گیرید، گزینه اسکرین شات گرفتن بیشتر (Capture More) را در پایین مشاهده خواهید کرد که با ضربه زدن روی آن، می‌توانید مشخص نمایید که می‌خواهید چه‌قدر از پنجره فعلی در اسکرین شات قرار بگیرد.
حالت تصویر در تصویر یا PiP نیز از نظر کارایی بهبود یافته است. اینک وقتی یک بار روی پنجره تصویر در تصویر ضربه می‌زنید، دکمه‌های مختلفی را خواهید دید. اگر هم دو بار روی آن ضربه زدید، اندازه حداقلی و حداکثری پنجره را مشاهده خواهید کرد. لازم به ذکر است که در گذشته وقتی یک بار ضربه می‌زدید، پنجره بزرگتر می‌شد و دکمه‌ها نمایش داده می‌شدند و اگر هم دو بار ضربه می‌زدید، پنجره در حالت تمام صفحه اجرا می‌گردید.
به علاوه، می‌توان با باز و بسته کردن انگشت اشاره و شست، اندازه پنجره را بزرگ و کوچک کرد. ضمناً، خارج شدن از حالت تصویر در تصویر این‌بار انیمیشن روان‌تری دریافت کرده است. در نهایت، شما می‌توانید با کشیدن پنجره PiP به سمت راست یا چپ صفحه نمایش آن را مخفی نمایید. برای نهان‌سازی آن هم می‌بایست روی قسمتی که مشاهده می‌شود، ضربه بزنید.
بازگشایی قفل خودروها
درست مانند اپل، گوگل هم می‌خواهد امکانی را در اختیار شما قرار دهد که با اندروید بتوانید قفل خودرویتان را باز کنید. برای انجام این کار، با چندین سازنده گوشی و خودرو همکاری شده تا یک استاندارد جامع و صنعتی ایجاد گردد. این قابلیت از طریق NFC کار می‌کند تا افراد بتوانند با نزدیک کردن موبایل به قفل درب خودرو، آن را باز کنند. به جای این کار هم می‌توانید از دستگاه‌های پشتیبانی‌کننده از حالت پهنای باند عریض (UWB) بهره ببرید تا دیگر نیازی به بیرون آوردن گوشی از جیب نباشد. زمانی که کلید مجازی خود را فعال کردید، می‌توانید آن را با دوستان و اعضای خانواده به اشتراک بگذارید. لازم به ذکر است که این ویژگی ابتدا برای خودروهای ساخت برند BMW عرضه می‌شود.
منوی پاور و تنظیمات گوگل اسیستنت
همانگونه که پیش‌تر هم اعلام کردیم، منوی پاور دیگر تمامی دکمه‌هایی که در گذشته شامل می‌شد را ندارد زیرا این دکمه‌ها حالا به نوار تنظیمات سریع آمده‌اند. بر این اساس، چیزهایی که در این منو باقی مانده‌اند همان موارد مبتدی هستند که شامل سه گزینه دایره‌ای می‌شوند که پس از فشار دادن و نگه داشتن دکمه پاور، در وسط صفحه نمایش ظاهر می‌گردند. آپشن‌های تماس اضطراری، قفل کردن، خاموش کردن و ری‌استارت کردن، در این بخش به چشم می‌خورند. به جای این کار هم می‌توانید کاری کنید که با فشردن دکمه پاور به مدت طولانی، گوگل اسیستنت اجرا گردد.
در تنظیمات مربوط به اشاره‌ها (Gestures)، حالا می‌توانید کاری که باعث می‌شد گوگل اسیستنت از گوشه پایین سمت چپ نمایشگر اجرا گردد را خاموش کنید. برخی اوقات ممکن است به صورت ناخواسته این بخش را لمس کرده بوده‌اید و دستیار هوشمند گوگل هم فعال شده است. به هر حال، از این پس می‌توانید این روش فعال شدن گوگل اسیستنت را خاموش نمایید.
بهبود ویژگی‌های مربوط به گیمینگ، بازی پیش‌فرض اندروید، آموزش راه‌اندازی و اموجی
در اندروید 12، برخی از بازی‌ها به شما اجازه می‌دهند پس از اینکه آنها را دانلود کردید، اجرایشان کنید بنابراین نیازی نخواهد بود که منتظر پایان فرآیند خاصی باشید. اگرچه این ویژگی در خودِ اندروید 12 گنجانده شده ولی سازندگان بازی‌ها می‌بایست آن را در محصولاتشان قرار دهند به همین دلیل باید منتظر بمانیم و ببینیم در آینده چه اتفاقاتی رخ می‌دهد. دیگر چیزی که گوگل افزوده، انتخاب‌کننده حالت اجرای بازی‌ها می‌باشد که از آن می‌توانید حالت مدنظرتان را از میان دو آپشن برگزینید؛ یکی مخصوص بهترین عملکرد و دیگری مخصوص صرفه‌جویی در دوام باتری.
بازی پیش‌فرض اندروید را هم می‌توان از آدرس تنظیمات و سپس درباره (About) و چندین بار ضربه زدن روی نسخه اندروید، اجرا کرد. امسال، این بازی یک ویجت ساعت آنالوگ بزرگ در وسط صفحه نمایش است اما توجه کنید که یک برنامک معمولی نیست بلکه تم Material You دارد ولی شبیه ساعتی است که در والپیپر تلفن همراه خود گذاشته‌اید. این ساعت نشان می‌دهد که زبان طراحی Material You در اندروید 12، برای گوگل از اهمیت خاصی برخوردارست.
به علاوه، یک راهنمای راه‌اندازی جدید هم برای گوشی‌های پیکسل گوگل در نظر گرفته شده که اصول طراحی Material You را دارد و به کاربران اجازه می‌دهد چه با کابل و چه با وای‌فای، اطلاعاتشان را از یک گوشی قدیمی به یک گوشی جدیدتر منتقل نمایند. مانند گذشته، می‌توانید از آن در زمانی استفاده کنید که می‌خواهید داده‌ها را از یک آیفون وارد نمایید.
در نهایت، در این نسخه از اندروید اموجی‌های جدیدی هم وجود دارد و بیش 1000 عدد از موارد پیشین هم آپدیت شده‌اند.
روان بودن سیستم عامل، حریم شخصی و امکانات در دست ساخت
روان بودن سیستم عامل
همیشه ویژگی‌های ظاهری مهم نیست زیرا همه می‌دانند که گوگل چنین امکاناتی را افزوده است. بر این اساس، شاخصه‌های ظاهری تنها چیزهایی نیستند که در اندروید 12 تغییر کرده‌اند. شرکت سازنده این پلتفرم در پشت صحنه کارهایی انجام داده تا مقدار پردازنده مرکزی که درگیر می‌شود به میزان 22 درصد کاهش یابد و هسته‌های بزرگتر هم به میزان 15 درصد انرژی کمتری مصرف نمایند.
به علاوه، در مورد انیمیشن‌ها و موارد متحرک هم بازنگری صورت گرفته تا حرکاتی که در نمایشگر دیده می‌شوند، بیشتر به چشم بیایند و احساس گردند. تغییرات موجود در ساعت برگه قفل صفحه نمایش به شکل کاملاً پویایی و بر اساس اعلانات دریافت شده اعمال می‌شوند و ارتباط برقرار کردن با پلتفرم نیز ساده‌تر شده است. همه اینها را گفتیم تا به این نتیجه برسیم که اندروید 12 روان‌تر و سبک‌تر از هر نسخه‌ای دیگر از اندروید خواهد بود. البته منظورمان این نیست که این روان بودن در گوشی‌های پیکسل 6 (Pixel 6) یا پیکسل 6 پرو (Pixel 6 Pro) احساس می‌شوند بلکه برای نوشتن این مقاله نقد و بررسی تخصصی از گوشی پیکسل 4 ایکس ال (Pixel 4 XL) که مربوط به سال 2019 است استفاده شده تا ببینیم آیا سخت‌افزار قدیمی‌تر می‌تواند با سیستم نرم‌افزاری سریع‌تر و جدیدتر هماهنگی داشته باشد یا خیر. باید این‌گونه بگوییم که اصلاً هیچ عیب و نقصی مشاهده نخواهید کرد. این گوشی بسیار روان‌تر شده و نسبت به گذشته نیز سرعت انجام کارهایش بیشتر شده‌اند.
داشبورد حریم شخصی
اندروید 12 می‌خواهد شما را قانع کند که در زمینه حفاظت از حریم شخصی خیلی پیشرفت کرده است به همین دلیل در تنظیمات خود بخشی دارد تحت عنوان داشبورد حریم شخصی (Privacy Dashboard). هدف اینجا آن است که شما بتوانید راحت‌تر ببینید که کدام اپلیکیشن‌ها به داده‌هایتان دسترسی دارند و آنها را کنترل می‌کنند تا امکان اتخاذ تصمیمات درست در رابطه با مقدار داده‌هایی که برنامه‌ها جمع می‌نمایند را داشته باشید.
داشبورد حریم شخصی یک نمای کلی از تنظیمات مربوط به مجوزها و نوع اطلاعات دسترسی داده شده را ارائه می‌کند و می‌گوید که کدام نرم‌افزارها و هر به چه مدت آنها را به دست می‌آورند. شما نیز می‌توانید به آسانی از این قسمت هر مجوزی که می‌خواهید را تغییر دهید. مجوزهای هایلایت شده مواردی هستند که به موقعیت مکانی، دوربین و میکروفون مربوط می‌شوند ولی در پایین و زیر یک دکمه، تمامی مجوزهای مخفی قابل مشاهده خواهند بود.
نشانگرهای دوربین و میکروفون
حالا که از دوربین و میکروفون حرف زدیم، بد نیست بگوییم که وقتی یک اپلیکیشن از این دو قطعه استفاده می‌کند، در بالا سمت راست نوار وضعیت نشانگر مربوطه نمایش داده می‌شود. با این ویژگی، متوجه خواهید شد که میکروفون و دوربین چه زمانی فعال هستند.
برخی از دکمه‌های تنظیمات سریع به شما اجازه می‌دهند به سرعت به دوربین و میکروفون همه اپلیکیشن‌ها دسترسی داشته باشید.
موقعیت مکانی تقریبی
در مورد موقعیت مکانی نیز اعلام کنیم که می‌توانید در برخی از نرم‌افزارها که فکر می‌کنید نیازی نیست محل قرارگیری دقیق شما را بدانند (مثلاً برنامه‌های بررسی وضعیت آب و هوا)، موقعیت مکانی تقریبی خود را ارسال نمایید. نحوه اعطای این مجوز بدین صورت است که وقتی نرم‌افزاری درخواستش را در قالب یک پیام پاپ‌آپ ارائه کرد، می‌توانید روی مجوز موقعیت مکانی ضربه بزنید.
هسته خصوصی کامپیوتر
اندروید 12 ویژگی دارد که گوگل آن را هسته خصوصی کامپیوتر (PCC) می‌نامد. هدف از توسعه این قابلیت آن است که اطلاعات خصوصی افراد از سرویس‌های مبتنی بر هوش مصنوعی مانند زیرنویس زنده (Live Caption)، Now Playing و پاسخ هوشمند (Smart Reply) مخفی باقی بمانند.
PCC یک پارتیشن ایمن درون خودِ سیستم عامل است که شباهت زیادی به مواردی دارد که در آنها پسوردها و اطلاعات بیومتریک ذخیره می‌شوند. ویژگی‌های این سیستم یادگیری ماشینی تنها در این بخش فعال خواهند بود و به هیچ عنوان با اینترنت ارتباط برقرار نخواهند کرد و حتی با دیگر قسمت‌های سیستم عامل نیز ارتباط نخواهند داشت تا کاربران مطمئن شوند که داده‌های حساس هیچگاه از گوشی‌شان خارج نمی‌گردد. کدهای مربوط به این پارتیشن به صورت کاملاً منبع باز هستند بنابراین توسعه‌دهندگانی که می‌خواهند آنها را به کار گیرند، به راحتی امکان انجام این کار را دارند. به علاوه، PCC موجود در تنظیمات حریم شخصی (Privacy) اجازه خواهد داد تا پیشنهادات کیبورد و دیگر سرویس‌های یادگیری ماشینی درون دستگاهی خاموش شوند.
به منظور ارتقای حریم شخصی، وقتی یک اپلیکیشن به کلیپ بورد دسترسی پیدا کرد، یک پیام پاپ‌آپ خواهید دید تا از طریق آن متوجه شوید چه اتفاقی افتاده است. ضمن اینکه، اسکن کردن اتصالات بلوتوث در اطراف هم بدون نیاز به مجوزهای موقعیت مکانی انجام می‌گردد.
سایر ویژگی‌های در دست توسعه
مطابق معمول و مانند سایر نسخه‌های پیشین اندروید، گوگل اقداماتی انجام داده تا این سیستم عامل در پشت صحنه هم بهبود یابد و زندگی برای برنامه‌نویسان آسان‌تر شود. برای مثال، اندروید 12 یک API پخش نمایشگر دارد تا انیمیشن اجرا شدن نرم‌افزارها جدیدتر گردد. سه نوع انیمیشن این بخش عبارتند از حرکت درون برنامه‌ای، پخش نمایشگر با آیکون برنامه و ظهور پنجره برنامه به درون خودِ آن. این کار باعث خواهند شد تا روش اجرا شدن نرم‌افزارها در سرتاسر سیستم عامل یکسان گردد و توسعه‌دهندگان بتوانند به آسانی از API تازه بهره ببرند و نحوه به نمایش درآمدن اپلیکیشن‌هایشان را شبیه گوگل طراحی کنند.
همزمان با اندروید 12، گوگل یک استاندارد جدید به نام کلاس عملکردی (Performance Class) ایجاد کرده است. چنین کلاس‌هایی تعدادی از توانایی‌های دستگاه که فراتر از مشخصات مورد نیاز اندروید هستند را تعریف می‌کنند. هر نسخه از اندروید چنین چیزی برای خودش داشته و هر دستگاه اندرویدی هم باید استانداردی که پشتیبانی می‌نماید را مشخص کند.
یک گوشی حتی اگر مشخصات مورد نیاز کلاس عملکردی را ندارد هم می‌تواند بدون آپدیت کردن آن، نسخه اندروید خود را بروز کند. گوگل می‌خواهد این کلاس‌های عملکردی یک راه تازه برای دسته‌بندی موبایل‌ها باشند تا برای انجام این کار، دیگر نسخه خاصی از اندروید مدنظر قرار نگیرد. حدس می‌زنیم که این ویژگی را برنامه‌نویسان استفاده خواهند کرد تا بر اساس کلاس عملکردی دستگاه، برخی از ویژگی‌های خاص را فعال یا غیرفعال کنند.
موجودیت و جمع‌بندی
سیستم عامل‌هایی هستند که با آپدیت‌ها تغییرات گسترده‌ای می‌کنند. برخی از سیستم عامل‌ها هم هستند که بسیاری از امکاناتی که مربوط به کاربران می‌شوند را عوض می‌کنند و بعضی از سیستم عامل‌ها نیز هستند که زیاد فرقی نمی‌کنند و بیشتر تمرکزشان را روی بهبودهای جزئی می‌گذارند. مشخصاً اندروید 11 جزو سیستم عامل‌های دسته آخر قرار می‌گرفت. با این وجود، اندروید 12 کاملاً متفاوت است زیرا یکی از کاربرپسندترین به‌روزرسانی‌ها را شامل می‌شود و در عین حال ویژگی‌های کوچک و جدیدی را نیز ارائه کرده است.
درست است که این اتفاقات مثبت هستند ولی تمرکز بیش از حد روی ویژگی‌های ظاهری یعنی اینکه این احتمال وجود دارد که سازندگان سایر گوشی‌ها و برنامه‌نویسان هر آنچه که باعث شده اندروید 12 سیستم عامل فوق‌العاده‌ای گردند را نخواهند دید. برای مثال، اولین ورژن بتا رابط کاربری One UI 4 سامسونگ که مبتنی بر اندروید 12 است، شباهت زیادی به One UI 3 دارد که مبتنی بر اندروید 11 بود. با ذکر این نکته، حدس می‌زنیم که دومین ورژن بتا این پوسته نرم‌افزاری سعی می‌کند تا امکانات تازه سیستم عامل جدید نظیر تم‌گذاری اتوماتیک که در نوع خودش فوق‌العاده است را ارائه نماید زیرا سامسونگ همیشه ترجیح داده در زمینه نرم‌افزاری، مسیری که خودش تدوین کرده را طی کند.
با در نظرگیری این نکته، خیلی از افراد دارند فرضیه‌سازی می‌کنند که وقتی دیگر پوسته‌های نرم‌افزاری به اندروید 12 آپدیت می‌شوند، چه شکلی خواهند شد و دارند می‌پرسند که آیا سیستم تم‌گذاری اتوماتیک را دریافت خواهند کرد و یا اصلاً آن را نادیده خواهند گرفت؟. اولین علامت‌های داده شده توسط وان‌پلاس، اوپو و ریلمی نشان می‌دهند که در کمال تعجب ویژگی تم‌گذاری خودکار در محصولات آنها وجود دارد به همین دلیل امیدواریم وقتی آپدیت‌های پایدار و باثبات این رابط‌های کاربری عرضه شدند، شاهد این سیستم به همان شکلی باشیم که در محصولات گوگل دیده‌ایم. مطمئناً اگر این قابلیت در سطح گسترده‌تری استفاده نشد، خجالت‌آور خواهد بود چرا که یکی از ساده‌ترین و در عین حال جذاب‌ترین امکاناتی می‌باشد که تجربه کاربران را از کار کردن با یک سیستم عامل جدید ارتقا می‌دهد.
با توضیحاتی که در این مقاله نقد و بررسی تخصصی ارائه کردیم، از روزی که گوشی‌های پیکسل 6 (Pixel 6) و پیکسل 6 پرو (Pixel 6 Pro) به بازار آمدند، اندروید 12 در آنها نصب خواهد بود. سایر شرکت‌های سازنده موبایل‌های اندرویدی نیز آپدیت‌های محصولاتشان را طی هفته‌ها و ماه‌های آتی منتشر خواهند کرد. در واقع خیلی از آنها هم‌اکنون برنامه زمان‌بندی انتشار این پلتفرم را ارائه کرده‌اند ولی مطابق معمول، چنان‌چه گوشی شما پیکسل نیست، شاید امکان بهره‌مندی از خیلی از امکانات را نداشته باشید.
در این میان، توجه کنید که گوشی‌های پیکسل هنوز در بازارهای زیادی عرضه نشده‌اند به همین دلیل برای بیشتر مردم، اندروید 12 با آن چیزی که گوگل ارائه کرده، تفاوت زیادی خواهد داشت. با این اوصاف، این به‌روزرسانی نخواهد بود که به این زودی‌ها به گوشی‌تان بیاید و این موضوع بسیار ناراحت‌کننده است زیرا این ورژن، یکی از بهترین و جذاب‌ترین نسخه‌های اندروید تا به امروز می‌باشد.